اپلای کنیم یا نکنیم؟

در چند دهه اخیر، تحصیلات دانشگاهی تقریبا بین تمامی جوانان همه گیر شده و کمتر کسی در جامعه دیده میشود که بجز این مسیر دیگری را انتخاب کند. همین قضیه باعث زیاد شدن سرسام آور افراد با مدرک دانشگاهی، بیکاری و بی ارزش شدن این مدرک شده است. در برگشت، تاثیر این قضیه در تغییر این ترند در جامعه شده است. بیشتر شنیده می شود که “با درس که به جایی نمیرسیم”. همچنین برخی یا سعی میکنند مهارت بیشتری کسب کنند یا اینکه با داشتن تحصیلات در دانشگاه های خارج از کشور، بین خیل عظیم افراد آماده به ورود به بازار کار سری بین سرها بلند کنند.

اپلای واژه ای ست که اخیرا تقریبا بین اکثر جوانان شناخته شده است. به این معنی که زندگی با قدمت بیست و چند ساله خود به همراه تمام خاطرات، تمام افراد مهم زندگی و تمام حتی قوانین را بگذراند در گوشه ای از چمدان ذهن و حداقل برای مدت چند سالی در کشوری غریب با تمام سختی ها ادامه تحصیل دهند.

گفته میشود انسان معمولا احساسی تصمیم میگیرد. اما واقعا هیچ کس با احساس نمیتواند تصمیم به مهاجرت به این شکل بگیرد. اتفاقا تصمیم به ادامه تحصیل در خارج از کشور از خیلی از لحاظ ها با حداقل احساس در تقابل است. به هر شکل پشت این تصمیم منطقی وجود دارد.

به عقیده خیلی از افراد که به این تصمیم میرسند، صرفا خوبی های زندگی و تحصیل در خارج از کشور را میبینند و دیدی نسبت به سختی ها و تفاوت های موجود ندارند. همین قضیه باعث میشود خیلی ها بعد از مدتی کاملا از تصمیم خود پشیمان میشوند و موارد بسیاری دیده شده که بخاطر مسائل مختلف تصمیم به برگشت گرفته اند.

اما عده بسیار زیادی از افراد که از همه متضرر تر هستند افرادی هستند که در بین این دوراهی گیر میکنند و تصمیمی نمیگیرند. از شرایطی فعلی خود ناراضی هستند اما از تصمیم سخت گرفتن هم می ترسند. همیشه سودای چنین تصمیمی را در فکر دارند، به عکس های اینستاگرام دوستان خود در خارج از کشور با حسرت نگاه میکنند و این ها باعث میشود هیچگاه نتوانند در موقعیت فعلی خود به اندازه کافی مفید باشند. یا اینکه با تصمیم هر کدام از دوستانشان به سمتی متمایل میشوند. تکلیفشان با خودشان مشخص نیست. مثل یویو بین دو نقطه، از این شاخه به آن شاخه می روند و البته موفق نمیشوند.

در وبینار اپلای کنیم یا نکنیم به شما کمک می کنیم برای خودتان تصمیم بگیرید. یک بار برای همیشه.